สังขารทั้งปวง

      สังขารทั้งหลายทั้งปวง  ล้วนเกิดแต่เหตุ มาเป็นปัจจัยกัน จึงเกิดขึ้น ด้วยกันทั้งสิ้น

      จึงเพียงแต่แลดูประหนึ่งว่าเป็นเพียงสิ่งๆเดียว

      จึงล้วนอนิจจัง มีความไม่เที่ยง เป็นธรรมดา

      จึงคงทนอยู่ไม่ได้ เป็นทุกขัง  จึงต้องดับไป เป็นที่สุด

      จึงเป็นเหตุให้ล้วนเป็นอนัตตา ที่ไม่มีตัวตน เป็นแก่นแกน อย่างแท้จริง

      ตัวตนที่เห็นหรือผัสสะได้ด้วยอายตนะใดๆก็ตามที  ล้วนเป็นเพียงมวลหรือก้อนของเหตุปัจจัยที่มาประชุมกัน  ไม่ใช่เราหรือของเรา แต่ขึ้นหรืออิงอยู่กับเหตุปัจจัยที่ประชุมปรุงแต่งกัน

      จึงควบคุมบังคับบัญชาไม่ได้ตามปรารถนา อย่างแท้จริง

      จึงมีสภาพของทุกข์ หรือเป็นทุกข์ เกิดขึ้นเป็นธรรมดา

      แก่ผู้ที่ไปอยาก ด้วยตัณหา

      หรือแก่ผู้ที่ไปยึดไว้ด้วยอุปาทานว่า เป็นตัวตน  หรือเป็นของตัว เป็นของตนอย่างแท้จริง